Współczynnik bezpieczeństwa to stosunek maksymalnej nośności produktu do jego znamionowego obciążenia projektowego.Testując współczynnik bezpieczeństwa, sprawdza się głównie, czy torba FIBC (elastyczny pośredni pojemnik zbiorczy) może pomieścić zawartość wielokrotnie przekraczającą jej znamionową zawartość, wytrzymuje wielokrotne podnoszenie oraz czy występują jakiekolwiek nietypowe warunki dotyczące zawartości lub torby oraz czy istnieją jakiekolwiek uszkodzenia połączeń.Współczynnik bezpieczeństwa jest zwykle ustalany na 5-6 razy w podobnych normach krajowych i międzynarodowych.Worki FIBC o pięciokrotnym współczynniku bezpieczeństwa mogą być bezpiecznie używane przez dłuższy okres.Dodając dodatki odporne na promieniowanie UV, można rozszerzyć zakres zastosowań worków FIBC, czyniąc je bardziej konkurencyjnymi.Jest to bezsporny fakt.
Istnieją różne formy połączeń pomiędzy pętlami do podnoszenia a korpusem torby, w tym unoszenie od góry, unoszenie od dołu i unoszenie z boku, które są łączone za pomocą szwów, co sprawia, że szycie jest bardzo ważne.W zależności wyłącznie od wysokiej wytrzymałości pętli do podnoszenia, tkanina podstawowa i szwy mogą nie osiągnąć określonej wytrzymałości, co nie może zagwarantować ogólnej wysokiej wydajności toreb FIBC.W workach FIBC znajdują się głównie przedmioty w kształcie bloków, granulowane lub sypkie, a gęstość fizyczna i luźność zawartości mają wyraźnie różny wpływ na ogólny wynik.Przy określaniu parametrów toreb FIBC istotne jest przeprowadzenie testów z użyciem produktów jak najbardziej zbliżonych do tych, które klienci zamierzają nosić.To właśnie jest zapisane w normach jako „wypełniacze norm specyficzne dla danego badania”, co pozwala na maksymalne dostosowanie standardów technicznych do wyzwań gospodarki rynkowej.
Czas publikacji: 19 stycznia 2024 r